بهینه‌سازی استوار پرتفوی با استفاده از تکنیک آشفتگی و تابع ارزش در معرض ریسک شرطی

در این پژوهش روش بهینه­سازی استوار در بهینه­سازی پرتفوی مورد استفاده قرار گرفته است. استفاده از تخمین اطلاعات در فرآیند بهینه­سازی پرتفوی، موجب عدم قطعیت ناشی از تخمین خواهد شد، از این‌رو باید از روشی استفاده کرد که قابلیت وارد نمودن ریسک تخمین را داشته باشد، بهینه­سازی استوار دارای این توانایی است. برای بررسی استواری پرتفوی،از تکنیک آشفتگی استفاده شده است. علت انتخاب این تکنیک، افزایش ناگهانی در شاخص‌های بورس اوراق بهادار ایران در سال 92 است که می­تواند به عنوان سناریوی آشفتگی وارد مدل شود. به این صورت که فرض می‌کنیم، توزیع احتمال بازده، دچار نوسان شده و اثرات این نوسان را بر روی پرتفوی، بررسی خواهیم کرد، همچنین از تابع ارزش در معرض ریسک شرطی برای اندازه­گیری ریسک پرتفوی استفاده کرده­ایم. با بررسی استواری و تست حساسیت پرتفوی، این نتیجه حاصل شد که احتمال انتخاب سناریوی آشفتگی بر روی میزان تابع کمینه ریسک و تابع کمینه زیان اثرگذار بوده و باید کنترل شود. در پایان با بررسی کارایی، مشاهده شد که پرتفوی مورد نظر کارا نبوده و از این‌رو اقدام به ایجاد ترکیب پرتفوی با ریسک کمتر، صورت گرفت. JEL: C61, G11 نحوه استناد به این مقاله: حسنلو، خ. (1395). بهینه‌سازی استوار پرتفوی با استفاده از تکنیک آشفتگی و تابع ارزش در معرض ریسک شرطی. فصلنامه مدلسازی ریسک و مهندسی مالی، 1(1)، 76-96.